3 - ქართველები, კავკასიაში მოსულ ტომებს წარმოადგენენ.

მეცნიერები ადასტურებენ, რომ ქართველები, კავკასიაში, მოსულ ტომებს წარმოადგენენ. აკადემიკოსი ბატონი ივანე ჯავახიშვილი წერს, რომ - "კავკასია ქართველების თავდაპირველი სამშობლო არ ყოფილა, ამიტომ მათი კულტურული პირვანდელი ნაშთები აქ არ არის საძიებელი". (ი ჯავახიშვილი. ქართველი ერის ისტორია. ტ-1. გვ. 47 ) ასევე აღნიშნავს; "საქართველოს პოლიტიკური ისტორიის მკაფიო სურათის აღდგენა ჯერჯერობით მხოლოდ ქრისტეს წინა, პირველ საუკუნიდან შეიძლება. ამ ხანამდე ცნობების მეტისმეტი ნაკლებობისა და შემთხვევითობის წყალობით ამ ისტორიის ზოგიერთი მომენტების გამორკვევაა შესაძლებელი"-ო. (ი ჯავახიშვილი. ქართველი ერის ისტორია. ტ-1. გვ. 43 )
     დიდ მეცნიერს, ალბათ სხვა მასალათა შორის, მხედველობაში ჰქონდა, ბერძენ მწერალთა მიერ, მითებზე და თქმულებებზე აგებული ზოგიერთი წერილობითი ცნობები. მათ შორის არ შეიძლება არ ეხელმძღვანელა, ფრიად საყურადღებო ნაწარმოებით, როგორიცაა ძვ. წ. მესამე საუკუნის პოეტისა და მეცნიერის, ბერძენი ერის უკვდავი შვილის, აპოლონიოს როდოსელის პოემა "არგონავტიკა"-დან.

აპოლონიოს როდოსელი

ვიკიპედიიდან, თავისუფალი ქართულენოვანი ენციკლოპედიიდან

აპოლონიოს როდოსელი — გამოჩენილი ალექსანდრიელი ეპიკოსი, სწავლული, პოეტი, დაიბადა ძვ.წ. 295 წელს ალექსანდრიაში, მერე ლიტერატურულ მოქიშპეებს გაერიდა, როდოსზე გადასახლდა და დაამუშავა „არგონავტიკის“ პირველი ვარიანტი, რომელიც კალიმაქემ და სხვა მოღვაწეებმა სასტიკად გაუკრიტიკეს. ამიტომ შექმნა ახალი ვარიანტი, რამაც დიდად განუთქვა სახელი. ეს წიგნი მრავალგზის ითარგმნა თითქმის ყველა ევროპულ ენაზე და იმდენად მნიშვნელოვანია, რომ როდოსელ მგოსანს თვით ვალერიუს ფლაკუსი და ვერგილიუსი ბაძავდნენ, იყენებდნენ და სწავლობდნენ. მართალია, მან სრულყოფილი ოსტატობით ვერ განახორციელა გაბედული მიზანი, ჰომეროსის დიდი ეპოსი უნდა აღვადგინოო, მაგრამ მისმა ეპოსმაც ლიტერატურის ისტორიაში წარუშლელი კვალი დატოვა და წყაროს მნიშვნელობა შეიძინა.

     ამ პოემაში ასახულია, კოლხური ტომების, მეგრელებისა და ჭანების უძველესი დროის ყოფისა და ცხოვრების წესები.
     პოემა აგებულია თქმულებაზე, თუ რა გადახდათ, თესალიის ქალაქ იოლქოსიდან კოლხეთში გამოლაშქრებულ არგონავტებს, ოქროს საწმისის მოპოვებისათვის და უკან, საბერძნეთში დაბრუნების დროს.
     არგონავტთა  ექსპედიაციას ხელმძღვანელობდა იოლქოსის სამეფოს მემკვიდრე იაზონი. პელიასის ძმისწული. ტახტის მოცილე.

Когда Пелий сверг своего брата Эсона с престола, тот, опасаясь козней узурпатора, отдал Ясона на воспитание кентавру Хирону, жившему на горе Пелион ^[4], который научил его искусству врачевания (этиологический миф, объясняющий имя Ясон, означающее «целитель», от греч. ιάομαι, «лечу», «исцеляю»).
Согласно Пиндару, Ясон, когда ему исполнилось 20 лет, вернулся в Иолк. Переправляясь через реку Анавр, Ясон потерял сандалию с левой ноги. Либо Гера на реке Евен превратилась в старуху и просила перенести её, а Ясон помог ей ^[5]. За это Гера помогала Ясону в дальнейшем. Еврипид описывал этолийских воинов, отправлявшихся в поход обутыми только на правую ногу. Аристотель же утверждал, что обували этолийцы именно левую ногу ^[6], то же делали платейцы, согласно Фукидиду^[7].
Когда Пелий увидел Ясона, он испугался, так как ему было предсказано, что его погубит человек, пришедший к нему в одной сандалии. На вопрос о его происхождении Ясон ответил Пелию, что он сын свергнутого царя Эсона, и пришёл вернуть отцу законную власть. Пелий обещал возвратить царство Эсону, но сказал, что прежде (для искупления тяготевшего над родом Эолидов проклятия) надо умилостивить тень Фрикса и вернуть из Колхиды в Иолк золотое руно. По позднейшей версии, сам Ясон на вопрос Пелия, как бы он поступил с человеком, который, как было предсказано, принесёт ему смерть, ответил, что он потребовал бы от него доставить из Колхиды золотое руно. Тогда Пелий приказал Ясону совершить этот подвиг. Согласно Диодору, Ясон отправился в поход не по чьему-либо приказу, а из жажды славы ^[8].

    როდოსელის ცნობები ქართული ტომების შესახებ განსაკუთრებით ყურადღებას იმსახურებს და მიუხედავად იმისა რომ მეცნიერების მიერ კარგად არ არის შესწავლილი, ზოგიერთი მათგანი, დამატებით შესწავლას საჭიროებს, რათა უფრო მეტად გაირკვეს სინამდვილე და იცოდეს თანამედროვე კოლხმა თავისი შორეული წინაპრის ნამდვილი ისტორია.